No 7 - augustus 2020 
 
  
 
  Werkgroep Stinzentuin Mildenburg
  Vrijwilligers van het Zuid-Hollands Landschap
  O.l.v. René Vervoort en bestaat verder uit 
  Erik de Boer, Corrie Engelblik, 
  Michael van der Kaay en Peter Moree
  Nieuwsbrief Stinzentuin Mildenburg
  Redaktie: Jan Engelblik
  Website: www.stinzentuin-mildenburg.nl
  Contact:  webmaster@stinzentuin-mildenburg.nl
  Uitschrijven: Uitschrijven van de nieuwsbrief
  
 
  Vrijwilligers Zuid Hollands Landschap
 
 
  
De stinzentuin in augustus:       DROOG! 
  De tuin maakt een lege indruk. Het is de laatste maanden droog geweest en die droogte 
  heeft zijn sporen achtergelaten. 
  Maar toch zijn er planten die de droogte hebben doorstaan.
  Klein springzaad (zie boven)
  Bloeitijd: juni - oktober (balsemienfamilie)
  Impatiens parviflora 
  De éénjarige plant plant is afkomstig uit Centraal-Azië en komt nu voor in grote delen van 
  Europa tot Siberië en in Noord-Amerika. In Engeland komt hij voor in het midden en 
  zuiden van het land.
 
 
  
 
  Zomerklokje
 
 
   
 
 
   
 
  
  
  
 
  
Augustus 
 
 
  Klein springzaad
 
  
 
  
Heelblaadjes
  Pulicaria dysenterica
  Bloeitijd: augustus - september
  Heelblaadjes werd vroeger gebruikt bij het helen van verwondingen. Pulicaria komt van het 
  Latijnse Pulex (vlo) Dysenterica is afgeleid van dysenterie. Daar werd het niet tegen gebruikt, 
  maar wel tegen het parasitaire insekt, de kleerluis,  die de ziekte overbrengt.
 
  
 
  
Majoraan
  Origanum majorana
  Bloeitijd: augustus - september
  Echte marjolein (Origanum majorana, synoniem: Majorana hortensis) is een plant uit de 
  lipbloemenfamilie. De soort staat ook wel bekend als majoraan of worstkruid. 
  De echte marjolein is afkomstig uit het oosten van het Middellandse Zeegebied. De plant is reeds sinds 
  de oudheid bekend in Europa. Marjolein heeft een intens aroma, dat aan oregano doet denken, maar 
  zachter van smaak en zoeter is. Het kruid wordt voornamelijk gebruikt bij de bereiding van worsten, maar 
  past ook uitstekend bij witte bonen, aardappelgerechten, zuurkool, gehakt, varkensvlees, vleespastei, wild 
  en gevogelte en in tomatensaus.
 
  
 
  
Duizendguldenkruid
  Centaurium erythraea
  Bloeitijd: augustus - september
  Centaurium is afkomstig van een Griekse sage. De centaur Chiron gebruikte de plant voor het helen van 
  de wonden van Hercules. Later werd de naam veranderd in centum auri (100 goudstukken) 
  In Nederland kwam er nog een nul achter.  Erythraea = roodachtig, genoemd naar de kleur van de 
  bloemen. Door de oude Romeinen werd de plant wegens zijn bittere smaak als fel terrae = aardgal 
  aangeduid. Volgens Dioskuridus is de plant een wondheelmiddel. Zij voert de galachtige en dikke sappen 
  door de stoelgang af, bevordert de menstruatie en helpt bij oogklachten. De plant diende ook als 
  bleekmiddel voor de haren. In de middeleeuwen geloofde men dat de plant werkt als (net als veel andere 
  roodbloeiende planten) anti-demonen middel. Men kon er niet alleen heksen mee verjagen, maar ook met 
  een krans van duizendguldenkruid op het hoofd de heksen in de Johannisnacht naar de Bocksberg zien 
  vliegen (hier vierden zij het zomerzonnewende feest).
 
  
 
  Zoals elk jaar zijn de heelblaadjes zeer geliefd bij de 
  lokale bevolking: 
 
  
 
  Oranje zandoogje
 
  
 
  Koolwitje
 
  
 
  Icarus blauwtje
  en bruin zandoogje
 
  
 
  Schijnwespje
 
  
 
  
VUURWERK
  Als afsluiting: Vuurwerk - de zaadbol van het Gewoon Biggekruid
 
  
  
  
  
  
 
  
Italiaanse aronskelk
  Arum italicum
  Bloeitijd: mei - augustus
  De Italiaanse aronskelk (Arum italicum) is een giftige plant uit de aronskelkfamilie (Araceae). In de plant 
  komen onder meer calciumoxalaatkristallen en oplosbare zouten van oxaalzuur voor. Het is een vaste 
  plant (geofyt), die voorkomt in bossen in de Alpen, de Kaukasus, in het Middellandse Zeegebied, 
  Portugal, op de Canarische Eilanden en op Madeira.
  Ten noorden van de Alpen wordt de plant uitsluitend als sierplant aangetroffen. In diverse gebieden is 
  de plant geïntroduceerd en wordt daar soms als een ongewenste exoot gezien. De Italiaanse aronskelk 
  is in Nederland vaak aangeplant en verwilderd in bosachtige omgevingen op buitenplaatsen op 
  vochtige, voedselrijke grond. Daarom wordt de soort als een stinsenplant beschouwd. 
 
  
  
  
 
  Tot ziens in september
 
  
 